کهکشانی است که منظومه شمسی در آن قرار دارد. در آسمانی صاف

و تاریک و به دور از آلودگی نوری، این کهکشان به صورت نوار شیری‌ رنگی

در پهنه آسمان دیده می‌شود. این نوار در واقع از میلیون‌ ها ستاره تشکیل

شده‌است که چشم غیر مسلح قادر به تفکیک آن‌ ها نیست. راه شیری

کهکشانی از نوع مارپیچی میله‌ ای است. کره ی زمین به عنوان عضوی

از منظومه شمسی، در یکی از بازوهای مارپیچی آن قرار دارد. چون ما از

درون صفحه ی کهکشانی به آن می‌نگریم، آن را به این صورت می‌بینیم.

کهکشان راه شیری، شب‌ها در آسمانی کاملاً تاریک (به دور از نور ماه و

آلودگی نوری) به صورت نوار سفید کم رنگی در آسمان دیده می‌شود. پهنای

این نوار تقریباً 30 درجه است. راه شیری کهکشانی مارپیچی میله‌ای است.

شکل کلی کهکشان‌ های مارپیچی را می‌توان به یک دیسک یا قرص تشبیه

کرد. بخش اصلی اجزای تشکیل دهنده ی کهکشان (ستاره‌ها، گاز و غبار) 

 در قالب بازوهای مارپیچی در سطح تخت این دیسک قرار دارند. ستارگانی

کمتری نیز به صورت هاله‌ ای اطراف دیسک را دربر گرفته‌ اند. این ساختار

مارپیچی تنها در صورتی قابل مشاهده است که بیننده‌ای در خارج کهکشان

از روبه‌رو به آن نگاه کند. ما به عنوان بیننده‌ ای که از داخل صفحه ی

کهکشان به آن می‌نگریم، اجزای واقع در صفحه ی کهکشان را به صورت نوار

دایره‌ ای شکل متراکمی از ستارگان، دورتادور خود می‌بینیم. این همان راه

شیری است که شب‌ ها در آسمان می‌بینیم. اجزای واقع در هاله ی

کهکشان را نیز که تراکم کمتری دارند، به صورت ستارگانی مجزا در سایر

قسمت‌ های آسمان مشاهده می‌کنیم. به این ترتیب، علاوه بر نوار شیری‌

رنگ مورد اشاره، تمام ستارگان دیگری نیز که با چشم غیر مسلح در آسمان

می‌بینیم، متعلق به کهکشان راه شیری هستند و این نوار نورانی تنها

نشانگر آن دسته از ستارگان راه شیری است که در راستای صفحه ی

کهکشان قرار گرفته‌اند. بخش‌ هایی از راه کهکشان که تاریک به نظر 

 می‌رسند به علت وجود گاز و غبار میان ستاره‌ ای است که مانع از رسیدن

نور ستارگان زمین به چشم ما می‌شود.

منبع : https://www.tarafdari.com/node/1023739